• WYMAGANIA DOGA

Dog Niemiecki wydawać by się mogło, że potrzebuje specjalnych warunków pod każdym względem.  Niektóre jednak nie różnią się od potrzeb innych ras, a mianowicie potrzeba bezpieczeństwa, miłości i akceptacji człowieka.

Poniższe wymagania należy traktować zupełnie orientacyjnie. Należy bezwzględnie przyjąć zasadę ograniczonego zaufania do własnej wiedzy a zwłaszcza domysłów i ekstrapolacji. Jest to szczególnie istotne jeżeli Dog jest naszym pierwszym psem w ogóle czy też pierwszym psem rasy olbrzymiej. W przypadkach wątpliwych zawsze należy radzić się specjalistów. Dobrze jest też udać się raz w miesiącu do weterynarza na wizytę kontrolną.

• WŁASNY KĄT I RUCH                                                                                                                                    

Dog potrzebuje przede wszystkim swojego człowieka i własnego kąta w domu. Niekoniecznie musi to być dom z ogrodem i ogromne metraże mieszkania. Dog mimo swych rozmiarów znakomicie odnajduje się prawie w każdych warunkach.  Obojętnie czy mieszka w domu, czy w mieszkaniu musi mieć zapewnioną codzienną, minimum dwugodzinną, ciągłą dawkę swobodnego, intensywnego ruchu. Wydatkuje w ten sposób swoją energię. Dochodzi do tego co najmniej pół godzinny spacer poranny i co najmniej równie długi wieczorny.  Nie jest też prawdą, że ogród wystarczy, żeby pies się wybiegał. Ilość bodźców które występują w ogrodzie jest za mała, pies traktuje go jako swoje mieszkanie i z tego powodu nie wybiega się w nim. Konieczne są spacery, spacery i jeszcze raz spacery. To podstawa tego żeby pies w domu był grzeczny, spokojny i nie niszczył. Oczywiście inaczej będzie to wyglądało u psa dorosłego i inaczej u szczeniaka, szczenię może niszczyć z ciekawości, choć wcale nie musi, podobnie jak w rodzaju ludzkim. Dog jest zwierzęciem czystym, ma krótki prosty włos ale mimo to należy być przygotowanym na obecność sierści i błota w najmniej oczekiwanym miejscu. Dogi mocno się ślinią, właściciel musi być przygotowany na zaślinione ściany, meble i ubrania.

Pamiętaj też że nigdy nie zostawia się psa samego z małymi dziećmi.

• WYŻYWIENIE                                                                                                                                                                          

Podobnie jak większość psów ras olbrzymich Dog Niemiecki ze względu na tempo rozwoju, wymaga dobrze zbilansowanego pożywienia. Oszczędności w tym zakresie mogą się szczególnie w przypadku tej rasy skończyć źle.  Nieprawidłowo, będzie rozwijał się kościec, stawy, serce.  Może łatwo dojść do zaburzeń pracy trzustki, powikłań metabolicznych i wątrobowych, wzdęć, kolek i rozwolnień. Może dojść (i najczęściej nieodpowiednie żywienie i warunki są tego przyczyną) do najgroźniejszego schorzenia szczególnie dotykającego psy ras olbrzymich – skrętu żołądka.  W tym przypadku pies może być nie do odratowania (optymalny czas na interwencje chirurgiczną wynosi około pół godziny) i zginąć w strasznych męczarniach. Wyżywienie jest naprawdę istotne.  Ze względu na specyfikę budowy organizmu psa (typowe zwierzę mięsożerne) w żadnym przypadku nie można też karmić doga potrawami przyrządzanymi dla ludzi. Chodzi tutaj oczywiście o istotną część diety, a nie drobny poczęstunek (czy niespodziewaną kradzież kanapki) choć sytuacji takich też należy zdecydowanie unikać i muszą mieć one status wyjątkowych. Znane są generalnie trzy grupy karmy: sucha karma gotowa, puszkowana karma konserwowa (mokra) i pożywienie opracowywane samodzielnie.

Najłatwiejszą formą karmienia i chętnie stosowaną jest karma sucha. Te wytwarzane przez renomowane firmy, są opracowywane specjalnie na potrzeby ras olbrzymich w każdym wieku: dla szczeniąt, psów dorosłych, seniorów.  Karma sucha jest dobrze przyswajalna, nie zalega w żołądku, jednym z etapów procesu trawienia jest jej napęcznienie wodą co powoduje dobre wypełnienie przestrzeni żołądkowej i zmniejsza ryzyko skrętu. Karmy suche należy odpowiednio przechowywać w szczelnie zamkniętych pojemnikach kierując się wskazówkami producenta. 

Karmy konserwowe nie są już tak łatwo przyswajalne, łatwiej też się psują. Przy otwieraniu konserwy należy zawsze sprawdzić datę ważności i wygląd puszki (nie może być spuchnięta). 

Samodzielne ułożenie jadłospisu i przygotowanie karny jest wbrew pozorom zadaniem złożonym i skomplikowanym. Pamiętajmy że pies może jeść w typowych warunkach głównie to co mu przygotujemy. Nie ma on możliwości korekty, doboru brakujących składników i podobnie. Należy zatem przyjąć zasadę iż samodzielne karmienie możliwe jest zwłaszcza przez początkujących pod warunkiem konsultacji z dietetykiem i częstego sprawdzania stanu fizycznego psa.

Podczas spożywania posiłków psu należy zapewnić spokój. Po posiłku pies musi odleżeć co najmniej godzinę, nie wolno go brać w tym czasie na spacer czy zmuszać do ruchu.  Ras olbrzymich nie wolno też karmić na podwyższeniu (np. na kanapie) – nagły zeskok może spowodować skręt nie do końca napełnionego żołądka ze wszelkimi zazwyczaj tragicznymi konsekwencjami. 

Bardzo ważne jest też aby zawsze, niezależnie od pory pies miał dostęp do nieograniczonej ilości świeżej wody.

Lista substancji mocno szkodliwych dla psów:

• Produkty spożywcze

Czekolada, zwłaszcza czekolada gorzka (i wszelkie produkty czekoladopodobne zawierające teobrominę), rodzynki i winogrona, kawa, alkohol, awokado, rośliny cebulowe (cebula, czosnek), produkty słodzone xylitolem (guma do żucia) drożdże piekarskie oraz pestki większości owoców, szczególnie brzoskwiń i jabłek.

• Rośliny

Difenbachia, amarylis, gwiazda betlejemska, oleander, aloes, kalanchoe, bluszcz i podobne.

• Leki

Za szczególnie szkodliwe należy uznać leki zawierające w swym składzie paracetamol (uszkadza wątrobę), kwas acetylosalicylowy, metamizol, fenylobutazol, piroxicam, ibuprofen i naproxen. Ogólna zasada jest tu jednak jasna – nigdy nie podajemy żadnych środków bez wiedzy lekarza weterynarii.

• Inne

Środki używane w gospodarstwie domowym: odmrażacze do szyb, płyn chłodnicowy, inne płyny nie zamarzające (zwłaszcza zawierające bardzo trujący glikol), środki czystości uwalniające chlor czy nadtlenek wodoru, mocne kwasy i zasady, zmiękczacze do tkanin (trująca jest nawet woda z miski w której opłukuje się tkaniny), naftalen, środki przeciw owadom i podobne, detergenty, kwas borowy, nadmanganian potasu, baterie i akumulatory.